Vandaag is het eindelijk zover! 1 jaar geleden ben ik begonnen met de blog. Het was niet gemakkelijk om hier te geraken, maar het is me/ons gelukt!
Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken voor het lezen van de blog! Zonder jullie zou ik nooit zover geraakt zijn.
Laten we beginnen bij het begin.
Hoe ben ik begonnen met bakken en de blog
Voor mijn verjaardag in 2012 kreeg ik van mijn zus een paar bak spulletjes (wat zat erin: gekleurde fondant, een set spuitzakken met mondjes, decoraties, kleur- en chocolade stiften, decoreer icing,..) Zo begon mijn passie voor bakken. In het begin gebruikte ik altijd recepten uit een doos. Toen ik eens gek wou doen heb ik cupcakes gemaakt van nul en sindsdien komt er hier geen doos-cake meer binnen. Ondertussen, 2 jaar later heb ik een keukenkast en nog een klein kastje vol bak spulletjes. EN een reeks lekkere recepten. De meeste recepten die ik maak eten we thuis op. Af en toe geef ik eens iets mee met mijn moeder of zus voor op het werk en voor collega's. Zo begon ik de vraag te krijgen: wat is het recept?. Daarom ben ik deze blog begonnen, om mijn favoriete recepten te delen met andere.
Wat heeft de blog met mij persoonlijk gedaan
Dankzij de blog ben ik mijn grenzen gaan verleggen. Ik maakte altijd dezelfde recepten, vooral cupcakes. Maar om elke week toch iets nieuws op de blog te kunnen zetten ben ik nieuwe en uitdagende recepten beginnen maken.
Veranderingen van de blog van dag 1 tot nu
Toen ik de blog begon wou ik het er heel kleurrijk en echt blog-achtig laten uitzien.
Maar des te meer bezoekers ik kreeg wou ik dat de blog er meer professioneler uitzag. Na +-100 make-overs, ben ik toch wel blij hoe de blog er nu uitziet.
De lastige, felle kleuren zijn weg. Alles ziet er strak uit. Ik heb eindelijk mijn menubalk, jullie weten echt niet hoeveel bloed, zweet en tranen deze balk mij gekost heeft. Maar ik ben er zo trots op!
Ik ben wel nog niet 100% tevreden over de blog, maar we zijn er bijna!
Het aantal bezoekers die dagelijks langskomen is ook sterk verbeterd dankzij My taste, al jullie likes op Facebook, de follows op Twitter en de repins en likes op Pinterest.
Blijf dit zeker allemaal doen!
De foto's zijn ook een heel stuk veranderd. Vroeger trok ik alle foto's in mijn keuken. Laat ik het zo zeggen, mijn keuken is een donker gat! En ik bewerkte mijn foto's ook niet dus het is echt niet aan te zien. Wel, bewerken is een groot woord, gewoon wat licht toevoegen zodat jullie toch iets kunnen zien. Ik heb dus heel het boeltje opgeschoven naar de eetkamer waar een mega schuifraam staat. Waarom dacht ik hier niet eerder aan? Ik ben wel blij dat de foto's er nu wat lichter uitkomen dan vroeger, er kan nog wat verbeteren betreft het aankleden van de foto's, maar toch ben ik al blij.
Mijn toekomst plannen met de blog
Ik zou graag in de toekomst een meer stabieler post schema hebben. Nu probeer ik elke dinsdag, 1ste & 3de donderdag van de maand en op vrijdag recepten of iets anders te posten. Soms lukt dit ook wel en soms werk ik vooruit, maar dan komt er altijd weer eens wat tussen.
Ik werk aan partner programma's om jullie in de toekomst hopelijk kortingscodes of giveaways te kunnen aanbieden.
Graag zou ik in de toekomst, als alles wat stabieler is, meer verschillende bak topics met jullie delen, niet enkel recepten. Daarom ben ik nu al begonnen met de 1ste en 3de donderdag van de maand mijn favoriete Pinterest pins met jullie te delen. Hoe of wat er in de toekomst bijkomt moet ik zelf nog eens bekijken.
Als jullie enige ideeën, opmerkingen of eender wat hebben, laat me dit dan zeker weten.
Hebben jullie zin om een keertje met de blog mee te werken lees dan zeker eens deze pagina: Uitnodiging voor gastbloggers
Mijn persoonlijke ervaring met de blog en een klein dankwoord
Toen ik de blog begon heb ik dit in het geheim gedaan. Niemand wist ervan. Als reden waarom ik constant foto's van gebakjes maakte was gewoon omdat ik het ter referentie wou hebben voor het geval ik het nog eens ga maken. Wat eigenlijk ook een beetje is, ik mag iets 100x maken, toch zou ik nog eens naar de blog moeten kijken om te zien of ik het wel juist heb gedaan.
Tot ik vorige maand op facebook een bericht zag van een vriendin die hulp nodig had bij het beginnen van een blog. Ik heb mijn hulp aangeboden en zo zijn we aan de praat geraakt. Ik heb nooit feedback gekregen van iemand, ik wist nooit niet hoe anderen de blog vonden. Maar dankzij Verona begon ik toch wat vertrouwen in mezelf en de blog te krijgen, ik begon er trots op te worden. Daarvoor, dank u Verona! Je kan haar beauty en lifestyle blog hier terug vinden: VeroGaliazzo.
Door haar lieve woorden heb ik het eindelijk aangedurfd om het mijn familie te zeggen. Eerst de zus, zij was heel positief over de blog en vond het een leuk initiatief. Allen vond ze het spijtig dat ze nooit mijn Eton mess heeft kunnen proberen. Als de aardbeien er terug zijn, beloofd!
Toen was het de beurt aan de mama. Dit was toch wel beangstigend omdat ik niet wist hoe zij zou reageren (stom van me omdat ik wist dat ze positief zou reageren). Ik heb het pas twee dagen later durven zeggen. Ik heb alle moed bijeen geraapt en het gewoon maar laten zien. Ze was heel positief en vond het wel tof. Alleen vond ze het spijtig dat ik het niet eerder had gezegd. Eerlijk, in begin wou ik gewoon zien hoever en hoelang ik de blog kon volhouden en daarna kwam het gewoon niet meer in me op om het te zeggen. Maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb, nu hoef ik niets meer te verzwijgen en al mijn snode plannen te verstoppen.
Daarna volgde al de rest. Iedereen was er heel positief over. Waarvoor mijn dank! Bedankt aan iedereen die ik ken en niet ken om mij te steunen en de blog met iedereen te delen, dit helpt echt!
Bedankt
Reacties
Een reactie posten